Duna Drava

Verdwaald Landschap

Een man staat te wachten op zijn dood. 
Zijn laatste seconden zijn aangebroken. 
Hij kijkt naar de lucht en verdwaalt in het wolkenspel; 
een landschap van dromen, herinneringen en transformaties.
Zoekend naar houvast wordt hij heen en weer geslingerd 
tussen gevoelens van angst en liefde, pijn en hoop, verdriet en troost. 
Zal de man zijn rust vinden voor hij sterft?

De centrale vraag in deze voorstelling is: wat gebeurt er met iemand vlak voor hij sterft? Wat ervaart iemand die weet dat hij of zij gaat sterven? Helaas zijn er ook vandaag de dag nog zulke situaties als die in Auschwitz-Birkenau. 70 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog vind ik het belangrijk om er bij stil te staan dat hoewel de wereld is doorgegaan, er nog steeds mensen in afschuwelijke omstandigheden sterven. Allemaal mensen van vlees en bloed die op het punt staan alles te verliezen. 

In de fysieke theatervoorstelling Duna-Drava (Verdwaald Landschap) roepen een acteur, een projectiescherm en een geluidsdecor samen een stroom van beelden en associaties op, die de toeschouwer meesleurt in de laatste seconden van het leven van een man. Zoekend naar houvast wordt hij heen en weer geslingerd tussen gevoelens van angst en liefde, pijn en hoop, verdriet en troost. Zal de man zijn rust vinden voor hij sterft?